تست performance عملکرد یک نرم افزار را در شرایط خاص بررسی می¬کند و همچنین ویژگی های کیفی را ارزیابی می کند.در تست performance اقداماتی که کاربران واقعی می توانند انجام دهند در نظر گرفته شده و تحت شرایط مورد نظر (مانند تعداد کاربران همزمانی که قرار است یک اقدام انجام دهند)بر روی سیستم در حال آزمایش اعمال می شوند. هدف اصلی تست کارایی برنامه های کاربردی تعیین حداکثر باری است که سیستم می تواند در برابر آن مقاومت کند.
تست کارایی را به منظور دستیابی به این موارد انجام می دهیم:
1-پی بردن به حداکثر تعداد کاربران همزمانی که می توانند حمایت شوند که "کارایی قابل قبول"ی ارائه می شود
2- پی بردن به حداکثر تعداد کاربران همزمانی که می توانند قبل از ایجاد یک شکست حمایت شوند.
3-شناسایی تنگناها در داخل معماری برنامه کاربردی
4-پی بردن به اثر یک نرم افزار یا سخت افزار ،بر کارایی کلی برنامه
در مقالات تست performance برنامه های کاربردی سه راه اصلی برای تست کارایی توصیف می شود:
1( تست بار(Load Testing): تست بارگذاری به ما اجازه می دهد که کارایی سیستم را براساس رفتار واقعی کاربر اندازه بگیریم.در این نوع تست ، کاربران در حال توسعه شبیه سازی می شوند که به صورت دوره ای درخواست خود را به برنامه می فرستند. دقت نتایج حاصل از تست کارایی به تشلبه بین کاربران شبیه سازی شده و کاربران واقعی بستگی دارد.
2) تست فشار(Stress Testing): تست فشار به ما اجازه می دهد که وضعیت بار نهایی که در آن عملکرد سیستم غیر قابل قبول است را تعیین کنیم. در این نوع از تست کارایی، کارایی سیستم تحت بارهای افزایشی تدریجی اندازه گیری می شود. این به آزمون کنندگان کمک می کند که نقطه نهایی که سیستم در آن fail می شود را تعیین کنند.
3) تست استقامت (Strength Testing): تست استقامت را می توان به عنوان نسخه طولانی تری از تست استرس و تست بار دانست.برخلاف استراتژی دو تست قبلی که برای مدت زمان کوتاهی اجرا می شدند، تست استقامت می تواند از چند ساعت تا چند روز اجرا شود.این تست عموما سعی می کند که خطاهایی که در مدت زمان کوتاه تر تست نتوانستند مشخص شوند، پیدا کنند.. تست استقامت می تواند نقص های مبهم سیستم را آشکار کند. این نوع از تست ها برای برنامه های کاربردی مورد نیاز هستند که دارای اهمیت زیاد و قابل نگهداری برای مدت زمان طولانی می باشد.
