یک جمله شرطی از دو بند تشکیل می شود:
If clause, + Main clause یا Main clause + If clause (بدون کاما)
(نوع اول از جملات شرطی واقعیت را بیان می کند، ولی دو نوع دیگر چیز های غیر واقعی را بیان می کنند.)
جملات شرطی نوع اول: ما وقتی از این نوع از جملات شرطی استفاده می کنیم که بخواهیم در مورد چیز هایی که ممکن است در آینده اتفاق بیفتند صحبت کنیم.
ساختار:
if + present simple, … will + infinitive
مثال: اگر باران ببارد من بیرون نمی روم.
If it rains, I won’t go out
جملات شرطی نوع دوم: از این نوع از جملات شرطی که مربوط به زمان حال می شوند برای چیز هایی که تا حد زیادی غیر ممکن هستند استفاده می کنیم.
ساختار:
If + past simple,...would + infinitive
مثال:
If I had enough money, I would visit 80 countries
اگر من به اندازه کافی پول داشتم 80 کشور را می دیدم.
جملات شرطی نوع سوم: زمان در این نوع از جملات مربوط به گذشته است که برای تصور کردن نتیجه چیزی که در گذشته روی نداده است به کار می رود.
ساختار:
if + past perfect, …would + have + past participle
مثال:
If we had taken a taxi, we wouldn’t have missed the train
اگر تاکسی گرفته بودیم قطار را از دست نمی دادیم (ولی ما تاکسی نگرفتیم و قطار را هم از دست دادیم.
