خوب داداش این چه کاریه ، دو حالت داره شما یا آمدی درس بخونی و واقعا برنامه نویس بشی یا فقط آمدی یه مدرکی بگیری که خدمت نری یا باهاش یه زنی بگیری !
خوب کسی که رشته کامپیوتر مهندسی تکنولوژی نرم افزار می خونه به غیر از چیز های پایه ای که دانشگاه یادش میده باید بره و بیرون واقعا درس بخونه (کلاس های برنامه نویسی جدا از دانشگاه و تمرین زیاد توی خونه) .
یادش به خیر ما یه استادی داشتیم می گفت : برای ادعای برنامه نویسی (یعنی فقط بگی من یه چیز هایی بلدم) باید 10000 ساعت کد نویسی کنی این یعنی روزی 6 ساعت یا الگریتم بخونی و حلاجی کنی یا کد بزنی .
جدای از تمام این ها شما اول باید پایه ریاضاتتون رو قوی کنی (پسره ترم 3 کارشناسیه 3 ترم دیفرانسیل رو افتاده می گم چرا نمی خونی میگه ریاضی دوس ندارم می گم خو چه جوری می خواهی برنامه نویسی کنی می گه فتوشاپ کار می کنم !)
خلاصه شما به غیر از جاوا و #C باید 10 تا زبون دیگه و کار با نرم افزار های دیگه و اطلاعات عمومی دیگه داشته باشه (فردا می خوای بری مثلا سر کار طراحی و ساخت سایت شما باید کار با J Query,HTML,CSS,Java Script و 10 تا چیز دیگه بلد باشی بعد تخصص اصلییت روی پایگاه داده و زبان های برنامه نویسی توضیع شده برای کار با بانک و هسته سایتتون داشته باشی )
من که این ها رو می گم نصفشو هم بلد نیستم ها ، کارمم جوشکاریه و ربط زیادی هم با کامپیوتره نداره
ولی با خودته بدون می خواهی فارق التحصیل شدی مدرکتو بزاری تو تاقچه یا بازار کار
توصیه من هم اینه اول با همون #C کار کن چون دنگ و فنگ سر و کله زدن با حافظه نداره
کامپایلر ساخت یافته تر و بهتری نسبت به کامپایلر های جاوا داره
برای کامپایل کد ها از CLR استفاده می کنه که باعث می شه اگر کد ها تو درست و ساخت یافته بنویسی (قواعد شئ گرایی رو رعایت کنی ) می تونی توی هر محیطی که کتاب خانه های net. رو پشتیبانی و اجرا می کنه برنامه ات رو اجرا کنی (محیط های کنسول ، وب ، ویندوز اپلیکیشن و . . . روی هر ورژن از ویندوز های ماکروسافت و حتی ویندوز فون )
