MFC کتابخانه ای است که توسط مایکرسافت ارائه شده و برای راحت تر کردن کار برنامه نویس ها در ساخت برنامه های ویندوزی طراحی شده. به این صورت که برنامه نویس به جای استفاده مستقیم Api های ویندوز از کلاسها و توابع آماده ای که در این کتابخانه قرار داده شده بهره میبره.این کتابخانه چیزی نیست جز تعدادی کلاس که به صورت پوششی بر روی API ویندوز قرار گرفته و کار کردن با پنجره ها را باز هم آسانتر کرده است. به عبارتی هزاران توابع موجود در API در قالب تعدادی کلاس و به صورت مرتب درآمده اند.
مثلا توابع کار با پنجره در کلاس CWnd قرار گرفته اند؛ توابع کار با دکمه در کلاس CButton و توابع کار با دیالوگ در کلاس CDialog واقع شده اند. بسیاری از کلاسهای MFC از جمله CButton، CDialog، CEdit و CRichEdit فرزند کلاس CWnd هستند.
به کمک این نوع پروژه شما می توانید، منو، دیالوگ، نوار ابزار و حتی ریبون (ویژوال استودیو 2010) را به صورت دیداری طراحی کنید و فقط کدهای لازم برای مدیریت رویدادها (مثل کلیک روی یک منوی خاص) را می نویسید. در این نوع پروژه کلاسهایی مثل CImage برای کار با تصاویر، CButton برای کار با دکمه، CFont برای کار با قلمهای ویندوز، CMenu برای منوها و ده ها کلاس متنوع دیگر وجود دارد که برنامه نویسی تحت ویندوز را بسیار تسهیل می کند.
با همه این تفاسیر کار کردن با پروژه های MFC نسبت به زبانهایی مثل #C و ویژوال بیسیک بسیار سخت تر است! به عنوان مثال در #C به محض ساختن یک Text Box با نام edit1 متغیری با همین نام در اختیار شما قرار می گیرد که به راحتی می توانید با آن کار کنید (متن آن را بخوانید یا تغییر دهید یا رنگ آن را عوض کنید) لیکن در MFC باید یک متغیر به آن تخصیص دهید و یا با دستوری مثل GetDlgItem پنجره مربوط به آن Text Box را گرفته و سپس با آن کار کنید. آن هم نه همه کاری! مثلا کارهای ساده ای مثل تغییر رنگ یک کنترل در MFC به سختی پشتک بارو زدن است! کاری که در سایر زبانها در زمان طراحی قابل انجام است. البته همین امر هم سبب شده که برنامه های نوشته شده با ویژوال سی نسبت به سایر زبانها بسیار سریعتر باشند
