هیچ سند و مدرک علمی برای این موضوع برای افراد دیابتی وجود ندارد که نشان دهد خوردن میوه جدای از غذا و با فاصله از آن، گوارش را بهبود می‌دهد. تنها تفاوتی که ممکن است ایجاد شود این است که قند موجود در میوه ممکن است سریع‌تر وارد جریان خون شود و این دقیقا همان چیزی است که فرد دیابتی باید از آن پرهیز کند.
پس فرد دیابتی به جای اینکه میوه را جداگانه مصرف کند، می‌تواند آن را همراه غذا و یا به عنوان اسنک همراه با منبعی از پروتئین، فیبر یا چربی بخورد.
چون پروتئین، فیبر و چربی می‌توانند باعث شوند معده، با سرعت کمتری غذا را وارد روده‌ی کوچک کند.
فایده‌ی این راهکار برای یک دیابتی این است که در یک زمان، مقدار قند کمتری جذب خونش می‌شود و در نتیجه به طور کلی، افزایش بسیار کمتری در قند خون او بوجود خواهد آمد. مثلا مطالعات نشان داده، تنها ۷.۵ گرم فیبر محلول، که در میوه‌ها وجود دارد، می‌تواند افزایش قند خون بعد از غذا را تا ۲۵ درصد کاهش بدهد.
اما این موضوع که بعضی از بیماران دیابتی، مشکلات گوارشی دارند صحیح است. رایج‌ترین مشکل گوارشی برای دیابتی‌ها، گاستروپارسیس است که وقتی معده کُندتر از حد معمول خالی می‌شود یا اصلا خالی نمی‌شود روی می‌دهد. هر چند تغییراتی در روش تغذیه می‌تواند به حل این مشکل کمک کند، اما خوردن میوه با معده‌ی خالی، قطعا یکی از این راهکارها نیست.
