بید هیچوقت غذا نمی خورد و فقط به این علت زنده است که تخم گذاری کند و بعد از تخم گذاری هم بلافاصله می میرد.
بید در حالی که نوزاد است (یعنی مانند نوزاد پروانه) به صورت کرم در می آید و به جان لباس های پشمی می افتد و آنها را از بین می برد. بید بر روی لباس پارچه های پشمی، پوست ها، قالی ها و نظایر اینها تخم می گذارد و کرم های نوزادش پس از یک هفته از درون تخم ها بیرون می آیند.
"کرم نوزاد" واژه ای است که به نوزاد های پروانه و بید اطلاق می شود. اینکه پس از بیرون آمدن از تخم، نوزاد با چه وضعیتی رو به رو خواهد شد، به نوع بید بستگی دارد.
نوزاد بید پس از اینکه تخم را شکافت، در دومین مرحله از جریان زندگی خود به شکل کرم نوزاد در می آید و در این مرحله کارش فقط خوردن و رشد کردن است.
کرم بید ریسنده با آب دهان خودش چیزی شبیه به تار عنکبوت می ریسد و یک پیله به وجود می آورد.
کرم بید فرش همزمان با سوراخ کردن پشم، تونل های متعددی ایجاد می کند و با لعاب دهان خودش نیز درون آنها را آستر می کشد. این کرم آنقدر در همان جا می ماند تا بالغ شود. یعنی اینکه بال درآورد و بتواند بیرون بیاید و پرواز نماید.
بهتر است که لباس های زمستانی (که با فرارسیدن تابستان دیگر مورد استفاده نیستند) را میان کاغذ ضخیم و یا درون جعبه مقوایی محکم بسته بندی کنیم زیرا ببید نمی تواند کاغذ را سوراخ کند و به لباس های ما دست بیابد. نفتالین فقط برای این خوب است که بید را از دوروبر لباس ها فراری می دهد وگرنه هیچوقت قادر نیست تخم یا کرم بیدی را که قبلا در لا به لای لباس ها لانه کرده است از بین ببرد.
