استیل: چرخ‌هایی که تا سال‌های نه چندان دور در میان بسیاری از خودروهای تازه تولید استفاده می‌شد. آنها معمولا سخت و توپر بودند و در قسمتهای خارجی چرخ سوراخ‌هایی تعبیه شده بود و بیشتر آنها با لایه‌ای پلاستیکی به دور چرخ پوشیده می‌شد . مشکل این چرخ‌ها، نبود منافذ برای تهویه سیستم ترمز و ظاهر خسته کننده آنها بود. اما نکته مثبت این چرخ‌ها،سبکی، دوام و قیمت پایین تولید آنها بود.
آلیاژ: این نوع چرخ طراحی پره مانندی داشت و معمولا سبک بود. بر خلاف مدل استیل، اجازه تهویه مناسب را به سیستم ترمز می‌دهند ، اما معمولا دچار شکستگی و خرابی می‌شوند.
لبه‌های چند تکه: این چرخ‌ها به شکل چند تکه طراحی می‌شوند و در هنگام نصب به یکدیگر متصل می‌شود. این نوع اجازه می‌دهد که تایرهای عریض‌تری داشته باشیم. جنس این نوع چرخ‌ها متنوع است.
پره‌ای: در این نوع که در ماشین‌های کلاسیک دیده می‌شود، یک نقطه مرکزی بوسیله پره‌ها به لبه‌ی خارجی چرخ متصل می‌شود. تمیزی این چرخ‌ها بسیار مشکل است، اما بر روی خودروی مناسب، جلوه فوق العاده‌ای خواهد داشت. معمولا این چرخ‌ها هم وزن زیادی دارند، چرا که تعداد پره‌ها باید برای حفظ قدرت چرخ، بالا برود.
فیبر‌کربنی: ما به تازگی شاهد تولید این دسته هستیم. قدرت بالا و وزن کم از مزایای این دسته است، که به راننده اجازه‌ی یک رانندگی بهتر را می‌دهد. آزمایشات بیشتری باید بر روی این نوع از چرخ انجام بگیرد، تا بتوان آن را به شکل انبوه در بازار دید، اما تا به امروز، نتایج آزمایش‌ها کیفیتی حداقل برابر با رقبای فلزی را تایید کرده است.
