در واقع افرادی که دفع باکتری بدون علامت دارند بیشتر به این عارضه مبتلا می‌شوند. به همین دلیل، در ابتدای مراجعه به پزشک باید آزمایش کشت ادرار داده شود و اگر نشان داده شد که دفع باکتری وجود دارد باید درمان شود.
این درمان ریسک ابتلای مجدد به عفونت ادراری را کمتر می‌کند. در کل عفونت ادراری یکی از شایع‌ترین عفونت‌ها در دوران بارداری است و دفع باکتری در این افراد باید به سرعت و به صورت کامل درمان شود.
دیده شده است افرادی که دفع باکتری بدون علامت دارند بعد‌ها در جریان بارداری ۲۵ درصد احتمال دارد به عفونت ادرار مبتلا شوند. این در شرایطی است که احتمال ابتلا به عفونت در افراد دیگر ۵ یا ۶ درصد است. از عوامل دیگری که در زنان باردار باعث عفونت ادرار می‌شود تغییرات هورمونی است که زنان باردار با آن روبه‌رو هستند.
این تغییرات هورمونی باعث می‌شود ماهیچه‌های سیستم ادراری شل‌تر شود و به دلیل ماندن ادرار بیشتر، این افراد برای عفونت ادراری مستعد‌تر خواهند بود. این در حالی است که وقتی رحم بزرگ‌تر می‌شود بر سیستم ادراری فشار وارد می‌شود و باعث انباشت ادرار می‌شود که همین احتمال عفونت ادراری را بیشتر می‌کند.
با مراجعه به موقع به پزشک باید آزمایش‌های لازم صورت گیرد. نحوه شست‌وشو پس از دستشویی هم بسیار مهم است. یکی از مهم‌ترین عواملی عفونت ادراری میکروب‌های روده‌ای (اشریشیاکلا) هستند.
هنگام شست‌وشو قسمت مقعد باید طوری شسته شود که میکروب‌ها به سمت بالا نیایند. در خانم‌های باردار به محض سوزش ادرار و تکرر ادرار باید به پزشک مراجعه و آزمایش داده شود و در صورتی که عفونت در ادرار دیده شود، باید درمان شود.
