هرچه كودك زودتر با زبان دوم آشنا شود، شانس بيشتري براي دستيابي به مهارت‌هاي كسب زبان دوم خواهد داشت. بررسي‌ها نشان داده است اگر كودك در سن زبان‌آموزي يعني قبل از 7 تا 8 سالگي زبان دوم را بياموزد، مهارت بهتري در تكلم زبان دوم و لهجه خواهد داشت. هرچه سن بالاتر رود، يعني از حدود 10 سالگي به بعد توانمندي فرد در صحبت كردن به زبان دوم مانند اهالي آن زبان كاهش مي‌يابد. بايد اشاره كرد كه نه تنها كودك مي‌تواند همزمان علاوه بر زبان مادري زبان دوم را فراگيرد، بلكه مي‌تواند زبان‌هاي ديگري را نيز به طور جداگانه بياموزد. در اين زمينه ذكر اين نكته نيز ضروري است كه اين مطلب در مورد همه كودكان صدق نمي‌كند. كودكاني كه دچار تاخير در زبان و گفتار هستند، درصورت مواجه شدن با زبان ديگري علاوه بر زبان مادري در كسب مهارت گفتار و زبان دچار مشكلات بيشتري مي‌شوند و اين مسئله به تشديد تاخير در تكلم كودك كمك مي‌كند.
درصورتي كه شرايط كسب زبان دوم مهيا باشد، كودك مي‌تواند همزمان با زبان مادري خود زبان‌هاي ديگر را فرا گيرد، يعني از ابتداي تولد تا سن 7 تا 8 سالگي بهترين زمان آموزش زبان دوم است.
آموزش زبان دوم در همه سنين مي‌تواند اتفاق بيافتد اما همان‌طور كه گفتيم، بهترين زمان قبل از 7 تا 8 سالگي است و بعد از اين سنين معمولا آموزش زبان دوم نيازمند زمان بيشتري است و همچنين فرد موفقيت كمتري در كسب لهجه اهالي آن زبان كسب خواهد كرد.
