شایع‌ترین علامت آشکار پتوز در کودکان، افتادگی پلک می‌باشد. در پتوز مادرزادی، اغلب عدم تقارن چین پلک فوقانی وجود دارد. کودکان مبتلا به پتوز ممکن است برای دیدن مجبور شوند، گردن خود را به عقب خم کنند یا ابروها را به سمت بالا بکشند. این حرکات سر و صورت نشان می‌دهند که کودک سعی می‌کند برای دیدن از هر دو چشم استفاده نماید. بعد از گذشت چند سال، این وضعیت‌های غیر طبیعی سر ممکن است منجر به اختلالات ظاهری سر و گردن شود.
شایع‌ترین اختلال جدی مرتبط با پتوز دوران کودکی، تنبلی چشم می‌باشد. پتوز به دو علت می‌تواند باعث تنبلی چشم شود: یکی انسداد مسیر بینایی در پتوز شدید و دیگری ایجاد آستیگماتیسم و تاری دید ناشی از آن. به علاوه پتوز ممکن است انحراف چشم را مخفی نماید و این مورد نیز می‌تواند منجر به تنبلی چشم شود.
شایع‌ترین علت پتوز در بالغین، کشیدگی یا جداشدگی تاندون عضله بالابرنده پلک می‌باشد. وقوع این مشکل ممکن است ناشی از علل زیر باشد:
افزایش سن، بعد از جراحی کاتاراکت (آب مروارید) یا سایر جراحی‌های چشمی و ضربه به چشم. پتوز بالغین همچنین ممکن است عارضه‌ی سایر بیماری‌ها مانند بیماری‌های عصبی یا عضلانی و در موارد نادر تومورهای حدقه چشم باشد که عضله بالا برنده پلک یا عصب آن را درگیر می‌کنند.
