قبل از هر پاسخ یادمان باشد دوران سالمندی و مشکلات آن گریبانگیر همه ماست .یادمان باشد پدر و مادر گوهر های نایابی هستند که هرگز جایگزینی برای آن هانیست از هر کدام فقط یک دانه و آن هم دردانه .آری فقط شما دردانه آنها نیستید. بلکه آنان دُردُردانه شمایند. یادمان نرود آنها در دوران ضعف و ناتوانی کودکی با عشق ومحبت در آغوشمان گرفتند .ویادمان نرود اگر دل پدر و مادرمان را شکستیم دیگر دعایی از ما اجابت نخواهد شد.یادمان باشد فردا روز در دوران پیری خود فرزندانمان چگونه مارا تحمل خواهند کرد ؟پس بوسه ای بردستان پرمهرهمه پدران و مادران عزیز بزنیم و برایشان دعا کنیم تا همیشه سلامت باشند. دوره سالمندی هم مانند هر دوره دیگری در زندگی خصوصیات و دغدغه های مربوط به خود را دارد و بسته به اینکه ما، در سالمندی اولیه باشیم (بین ۶۰ تا ۷۵ سالگی) و یا در سالخوردگی یا کهنسالی (از ۷۵ سالگی به بالا)، نیازها و شرایط روحی و جسمی ما متفاوت خواهد بود. به طور خلاصه، شاید بتوان تنها یک نکته مهم را در مورد رفتار با سالمندان اشاره کرد. آن نکته مهم این است که ما باید همواره در ذهن خود یادآوری کنیم که این سالمند (پدر، مادر یا هر عضو دیگر خانواده) به دلیل ضعف قوای جسمانی و آسیب پذیری در برابر بیماری ها به شدت نگران و مضطرب است که مبادا سلامت او به مخاطره بیفتد. از سوی دیگر و علاوه بر این نگرانی، به خاطر تغییر شرایط زندگی و کم مشغله تر شدن نسبت به گذشته ها، این افراد تا حدی دچار کاهش اعتماد به نفس می شوند. بنابراین همواره در تلاش اند و با این درگیری ذهنی می کوشند که به خود و اطرافیان بگویند هنوز هم مانند گذشته فرد موثری هستند. حالا اگر ما خودمان به اشکال مختلف، به فرد سالمند کمک کنیم که از نظر ذهنی، آسودگی اینکه هنوز جایگاه قبلی، یعنی موثر و مفید بودن را دارد؛ در نتیجه از اضطراب سالمند کم شده، جایگاه خود را در مخاطره نمی بیند و دچار کاهش اعتماد به نفس نمی شود. همان طور که شما و دیگر کسانی که در خانواده شان فرد سالمندی را دارند، به وضوح مشاهد می کنید وقتی به هر دلیلی جایگاه قبلی والدین شما که در دوران طولانی بزرگسالی آن را به سختی تثبیت کرده بودند، در معرض آسیب قرار می گیرد، فرد سالمند به دنبال به دست آوردن آن جایگاه قبلی، ممکن است به حوزه هایی وارد شود که شاید برای شما و یا بعضی از افراد خانواده ورود به این حوزه نوعی دخالت تعبیر شود و یا تا حدی هضم اش سخت باشد؛ مثلا مادر شما چنین قصدی ندارد که در امور تربیت فرزند شما و یا روابط خانوادگی تان دخالت کند، بلکه فقط می خواهد نشان دهد که هنوز هم مثل گذشته فردی مفید و توانمند است که دیگران می توانند به او رجوع کرده و در حوزه های مختلف از او نظر بخواهند. اگر هر کدام از ما برحسب علاقه، توان و تخصص سالمندمان، جایگاهش را به او تقدیم کنیم و با رفتارمان به او نشان دهیم که هرگز از نظر ما به فردی سربار و غیرموثر تبدیل نشده است، بسیاری از مسایل و مشکلات مان حل خواهد شد.
