از زمان به وجود آمدن مرد و زن بر روی کره زمین صرع نیز وجود داشته است. در قدیم مردم صرع را به حالتی می گفتند که فرد کنترل خود را از دست داده بر زمین افتد و دست و پا زند، در حالی که امروزه ما انواع گوناگونی از صرع را شناخته ایم و می دانیم این حالت فقط یک نوع از صرع است.صرع یک بیماری نیست بلکه فقط نشانه ای است که می گوید گوشه ای از مغز کار خود را همیشه به خوبی انجام نمی دهد.
خوشبختانه صرع یک از درمان پذیرترین بیماریهای عصبی است و داروهای بسیاری برای درمان آن کشف و ساخته شده است. "فنوباربیتال" داروی قدیمی، سالم و موثری است که به خوبی وارد مغز شده و حملات تشنجی را پیشگیری و درمان می کند. "کاربامازپین"، "فنی توئین" و "پریمیدون" و "سدیم والپروات" نیز داروهای ضد تشنجی مناسبی هستند که البته همگی توسط متخصصین می بایست تجویز شوند.
انسان های مبتلا به صرع ، نیاز به مصرف منظم داروی ضد تشنج دارند. این داروها معمولاً به مدت دو تا چهار سال بعد از آخرین حمله تشنج ادامه می‌یابند و سپس می‌توان به تدریج ظرف چند ماه آنها را قطع کرد.
