پزشکان علت دقیق اگزما را نمی دانند، اما می تواند به علت نقص در عملکرد سیستم ایمنی باشد.مطالعات نشان داده است افرادی که اگزما دارند، دارای یک ژن ناقص هستند که باعث ایجاد اختلال در پروتئینی می شود که مسئول حفاظت از پوست است.در صورت تماس پوست با صابون، مواد آرایشی، پوشاک، مواد شوینده، جواهرات و عرق می تواند اگزما بروز کند.محرک های محیطی نیز ممکن است باعث ایجاد اگزما گردند.تغییر دمای هوا یا رطوبت و حتی استرس ها نیز باعث اگزما می شوند.
شایع‌ترین علائم اگزما عبارتند از: خشکی و قرمزی پوست به همراه خارش و سوزش.
خارش زیاد اولین علامت اگزما می باشد.برخی مواقع اگزما باعث تاول و زخم های آبکی می شود.خارش های مداوم باعث خشکی، پوسته پوسته شدن، سفت و ضخیم شدن پوست می شود که این خود دلیلی برای ایجاد اگزما می باشد.
هدف از درمان اگزما عبارت است از: جلوگیری از خارش پوست، التهاب و بدتر شدن آن.درمان اگزما شامل تغییر شیوه زندگی و استفاده از داروها می باشد.با استفاده از کرم ها و روغن هایی که دارای آب کم و چربی زیاد هستند، پوست را آبدار نگه دارید. از استحمام بیش از حد خودداری کنید.بلافاصله بعد از استحمام و پیش از خشک کردن خود، از کرم های نرم کننده مانند وازلین طبی استفاده کنید. با این کار بدن شما وقتی خیس است، رطوبت را در خود ذخیره می کند.
درمان دارویی
کرم های کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب پوست استفاده می شوند.اگر دارای خارش شدید هستید، آنتی هیستامین خوراکی ممکن است تجویز گردد.در برخی موارد برای جلوگیری از پخش شدن اگزما در بدن، در کوتاه مدت داروی کورتیکواستروئید خوراکی تجویز می شود. این داروها را باید با دستور و تجویز پزشک مصرف کرد، زیرا مصرف خودسرانه آنها عوارض خطرناکی دارد.
لباس های گشاد و نخی بپوشید. لباس های پشمی و با پارچه های مصنوعی ممکن است باعث تحریک پوست گردند.داروهای جدیدتری برای درمان اگزما، به نام تنظیم کننده سیستم ایمنی در دسترس می باشند که به طور موضعی استفاده می شوند. هنگامی که این داروها را به پوست می زنند، باعث کاهش التهاب و کاهش واکنش های سیستم ایمنی بدن می شوند.برای موارد شدیدتر اگزما، ممکن است درمان با اشعه فرابنفش توسط پزشک تجویز شود.در بزرگسالان، داروهایی که سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند نیز ممکن است درمان مناسبی برای موارد شدید اگزما باشند.
