زمانی که افراد مصرف کننده آلپرازولام، تلاش می‌کنند که این دارو را قطع کنند، ممکن است علائمی از جمله روان پریشی (سایکوز)، اضطراب و حتی حملات صرع را تجربه کنند. به همین دلیل توصیه می‌شود افرادی که وابسته به زاناکس (آلپرازولام) هستند حتماً با یک پزشک معتمد جهت کاهش دوز تدریجی دارو، طی یک برنامه مطمئن مشورت کنند.
نحوه صحیح کاهش دوز و طول دوره پروسه کاهش دوز، کاملاً وابسته به این است که فرد چه مدت و چه مقدار زاناکس مصرف کرده و زاناکس چه عوارضی برای او در پی داشته است. وقتی که فردی یک بنزودیازپین نسخه ای (داروی ضد اضطراب از دسته بنزودیازپین‌ها از جمله آلپرازولام را که پزشک برای او تجویز کرده) مصرف می‌کند، عملکرد بدن و ذهن هر دو به آن ماده وابسته می‌شوند و از آن ماده دارویی به عنوان سوخت استفاده می‌کنند. به طوری که بدون آن دارو فرد ممکن است علائم ناخوشایند ترک را تجربه کند. علائم ترک (Withdrawal Symptoms) آلپرازولام عبارتند از حملات صرع، تشنج و فشار خون بالا. اگر این علائم به طور کامل درمان نشود، می‌تواند بسیار جدی و خطرناک باشد. این علائم می تواند تا حدی شدید باشد که افراد را دچار پارانوئیا (بیماری ذهنی که فرد به طور غیرمنطقی باور دارد که شخص مهمی است، این گونه افراد نمی‌توانند به سایر افراد اعتماد کنند و تصور دارند که دیگران از آنها متنفرند و تلاش می‌کنند به آنها آسیب برسانند)، افسردگی و خشم غیرعادی کند.
متاسفانه بعضی افراد روش پزشکی ترک ماده را انتخاب نمی‌کنند، این افراد خودسرانه دوز داروی مصرفی را کاهش می‌دهند و در نهایت این پروسه ترک را نیمه کاره رها می‌کنند.
افرادی که بیشترین اختلالات و عوارضی را تجربه می‌کنند، غالباً با اختلالات سلامتی ذهنی‌ای درگیر می‌شوند که از ابتدا زاناکس(آلپرازولام) برای درمان آن تجویز شده است. برای مثال فردی را در نظر بگیرید که دچار اختلال اضطرابی است، و آلپرازولام برای کنترل و درمان این اختلال برای او تجویز می‌شود، در صورت مصرف نادرست آلپرازولام یا مصرف آن بعد از یک مدت طولانی به دارو وابسته می‌شود.
حال در این شرایط اگر به صورت یکباره یا خیلی سریع دارو را قطع کند، نه تنها علائم ناخوشایند ترک دارو برای او ایجاد می‌شود، بلکه علائم اختلال اضطرابی هم شدیدتر و بیشتر از گذشته به سراغ او می‌آید. کاهش دوز تدریجی دارو به صورت کنترل شده، زیر نظر یک پزشک متخصص یا کادرمانی، بهترین راه برای اجتناب از عواقب منفی ناشی از ترک دارو از جمله روان پریشی (سایکوز) و تشنج است. کاهش دوز به این روش به تیم درمانی این اطمینان را می دهد که بیمار ایمن و تحت کنترل باقی می‌ماند.
1) دوره سم زدایی برای قطع آلپرازولام ضروری است.
2) از سایر اقدامات درمانی برای حمایت از دوره سم زدایی، اقداماتی از جمله درمان شناختی رفتاری (Cognitive Behavioral Therapy (CBT)) و مصاحبه انگیزشی (Motivational Interviewing) است.
3) افرادی که از نظر ذهنی در سلامت هستند و سوءمصرف مواد دارند، با تکنیک‌های مصاحبه انگیزشی با درمان همراه شدند. و این روش برای ۶۲ درصد آنها موثر واقع شد.
4) گاهی از داروهای کمکی از جمله استامینوفن و ایبوبروفن با تجویز دوزهای درمانی برای راحت‌تر تحمل شدن دوره سم زدایی استفاده می‌شود و احساس ناخوشایندی که ناشی از علائم ترک ایجاد می‌شود، تعدیل می‌یابد.
4) طبق گزارش موسسه ملی بیماری‌های روانی (National Institute of Mental Illness)، ۵۳ درصد سوء مصرف کنندگان داروهای بنزودیازپینی داروی خود را به سایر بنزودیازپین‌ها تغییر می‌دهند، این امر هم باید زیر نظر پزشک متخصص صورت گیرد.
