به خود یادآوری کنید که اگر چه اضطراب احساسی ناخوشایند است اما زمانی که احساسات بر شما غلبه کرده‌اند، هیچ گونه خطر فیزیکی تهدیدتان نمی‌کند.در هنگام اضطراب، به ویژه اختلال هراس، مردم احساس می‌کنند دیگر از این مورد جان سالم به در نخواهند برد. اگرچه با شرایط جالب و سرگرم کننده ای مواجه نیستید، اما فراموش نکنید خطر خاصی نیز شما را تهدید نمی‌کند.
شرایط را بپذیرید: هنگامی که احساس گرفتار شدن در چیزهایی را دارید که از کنترل شما خارج هستند، مانند گیر کردن در ترافیک یا خلق و خوی بد رئیس شما، این مساله را بپذیرید که چیزهای بد نیز اتفاق می‌افتند و خود را درگیر آنها نکنید. این شرایط فوق العاده است زیرا دیگر تلاش نمی‌کنید تا هر چیزی را مدیریت کنید. این شرایط به نوعی شبیه زدن دکمه حذف در رایانه است.
هنگامی که به طور کامل درمانده شده اید به خود یادآوری کنید که اضطراب شرایطی زودگذر است. هنگامی که دچار استرس مزمن باشید همانند این است که در هر مشکلی غرق شده و به ندرت شناور باقی می‌مانید. به خود یادآوری کنید که عوامل استرس زا دائمی نیستند و این کار می‌تواند آرامش ذهن و انرژی مورد نیاز برای غلبه بر مشکل و یافتن راه حل‌های عملی را فراهم کند.
بگویید که می‌توانید انجامش دهید: اگر خود را در حالت دوم شخص قرار دهید همانند این است که تیمی از اعضای خانواده، مربیان و دیگر عزیزان به شما یادآوری می‌کنند که تنها نیستید. هنگامی که می‌گویید «من می‌توانم انجامش دهم» ممکن است اندکی دچار استرس شوید زیرا تنها هستید، اما هنگامی که در موقعیت دوم شخص قرار می‌گیرید از شما خواسته می‌شود تا اقدام‌های لازم را انجام دهید.
شما همان جایی هستید که می‌خواستید: واکنش استرس اغلب زمانی آغاز می‌شود که مردم احساس می‌کنند از منابع کافی برای رسیدگی به تقاضاهای ارائه شده به آنها برخوردار نیستند. اجازه دهید این احساس از شما دور شود و در لحظه به آرامش برسید. به خود بگویید «من دقیقا همان جایی هستم که قرار بوده در این لحظه باشم.»
ترس خود را شناسایی کنید: اضطراب به معنای احساس درماندگی به واسطه یک عامل استرس زا حتی زمانی اتفاق می‌افتد که هیچ خطر فوری شما را تهدید نمی‌کند.اضطراب را می‌توان همانند یک زنگ هشدار آتش دانست در شرایطی که هیچ آتش‌سوزی وجود ندارد.با درک این مساله که نیازی نیست وحشت زده و مضطرب شوید می‌توانید خود را آرام کنید.
این یک فرصت است: به حرکتی رو به رشد فکر کنید. هر مانعی در مسیر شما می‌تواند یک فرصت باشد.تلاش کنید مشکلات خود را به عنوان فرصت‌هایی برای یادگیری و رشد هر چه بیشتر در نظر بگیرید به جای آن که بر نتایج بالقوه منفی متمرکز شوید.
بی‌خوابی نداشته باشید: مساله خواب و آشفتگی ذهنی در کنار هم به یک معضل بی‌رحم تبدیل می‌شوند. شاید یکی از اولین علائمی که بعد از ابتلا سراغتان بیاید اختلال در خواب است. افکار اضطراب‌‌آور، خوابیدن را برای شما دشوار می‌کند. محرومیت از خواب شبانه موجب تقویت فعالیت‌های مغزی در بخش‌هایی از مغز می‌شود که با اضطراب مرتبط هستند.
برنامه‌ریزی کنید: در قدم بعدی، یک جلسه ۳۰دقیقه‌ای را در زمان مشخص برای مقابله با تمام نگرانی‌هایتان ترتیب دهید. سپس، وقتی اضطراب سراغتان آمد، سعی کنید آن را تا زمان رسیدن به وقت از پیش تعیین شده، به تعویق بیندازید. اکثر افراد فکر می‌کنند نمی‌توانند رسیدگی به اضطراب را به تعویق بیندازند، اما بعد می‌فهمند که این کار شدنی است.
اضطراب همیشه بد نیست: تحقیقات نشان می‌دهند افرادی که دائم نگران هستند، عملکرد بهتری در حل مشکلات دارند. اما این بدان معنا نیست که میتوانند از پس تمام مشکلات اضطراری برآیند، بلکه میتوانند با مشکلات فعلی دست و پنجه نرم کنند. گاهی اوقات نگرانی‌ها موثرند؛ مثلا وقتی می‌خواهید پیش‌نویس سخنرانی خود را زودتر آماده کنید یا وضعیت پروازتان را دوباره چک کنید. اما بیشتر نگرانی‌ها خارج از کنترل ما هستند.
