اگر فکر می‌کنید که بالش می‌تواند باعث خواب راحت‌تر و آرام‌تر نوزاد شود، در اشتباهید. سر کودک در بالش فرو می‌رود و راه تنفسی‌اش بسته می‌شود و احتمال خفگی بالا می‌رود. استفاده از بالش، باعث افزایش احتمال سندرم مرگ ناگهانی نوزاد در اثر محدود کردن حرکت سر می‌شود. بالش باعث تعریق بیش از حد نوزاد می‌شود. بافت پلی‌استر و الیاف به کار رفته در آن برای نرم شدن بالش، باعث تعریق بیشتر آنها می‌شود. افزایش دمای بدن به طرز چشمگیری خطرناک است. بالش به گردن فشار وارد می‌کند. اغلب بالش‌های مخصوص نوزاد و کودک پفی هستند و قرار گرفتن نوزاد روی بالش برای مدت زمان طولانی باعث ایجاد فشار روی ناحیه ستون فقرات می‌شود. باعث به وجود آمدن سندرم سر تخت می‌شود. از آنجایی که جمجمه نوزاد نرم است و هنوز به اندازه کافی سفت نشده، بالش باعث می‌شود نوزاد را به هر طرف که می‌خوابانید سرش از همان طرف تخت شود و شکل گرد و خوبی نداشته باشد.
متخصصان معتقدند که از بالش نباید برای کودکان کمتر از یک سال استفاده کرد تا احتمال بروز خطرات فوق کاهش یابد. هیچ قانون و اصلی مبنی بر زمان مناسب برای استفاده از بالش وجود ندارد. ما بزرگ‌ترها روی بالش راحت هستیم، زیرا ما از بالش درست استفاده می‌کنیم و نباید نیازهای خود را با کودکان خود یکی و همسان بدانیم.
به این نکات توجه کنید
حداقل تا 2-1 سالگی از بالش استفاده نکنید.
زمان شروع استفاده از بالش، از بالش‌های مخصوص کودکان که تخت و تقریباً سخت هستند استفاده کنید.
اگر سر نوزاد برای مدت زمان طولانی در یک وضعیت بماند، حتما حالت آن را تغییر دهید تا دچار فشار در یک ناحیه نشود.
گهواره کودک نزدیک تخت خودتان باشد تا در صورت نیاز خود را سریع به او برسانید.
سعی کنید از منبع گرمایشی دور باشد و به وسایل الکتریکی نیز دسترسی نداشته باشد.
