هم زردچوبه و هم کورکومین به طور کلی بی‌ضرر بوده و عارضه‌ی جانبی ندارند. اما برخی از افراد ممکن است با مصرف این دو در مقادیر زیاد، دچار عوارضی شوند. زردچوبه تقریباً ۲ درصد اگزالات دارد که دوزهای بالای آن می‌تواند باعث ایجاد سنگ کلیه در افراد مستعد شود. ضمناً همه‌ی زردچوبه‌های موجود در بازار خالص نیستند و ممکن است حاوی عناصر تقلبی و سمی باشند اما روی برچسب محصول، نامی از آن‌ها برده نشده باشد.
تحقیقات و آزمایشات نشان داده که برخی از زردچوبه‌های بازاری ممکن است حاوی پُرکننده‌هایی چون نشاسته‌ی کاساوا یا نشاسته‌ی جو و یا آرد گندم یا آرد چاودار باشند و مصرف این زردچوبه ها در افرادی که بیماری سلیاک یا عدم تحمل گلوتن دارند، عوارض جانبی ایجاد کند. همچنین بعضی از زردچوبه‌ها ممکن است حاوی رنگ‌های افزودنی باشند که برای خوشرنگ‌تر شدن به آن اضافه شده است. یکی از رنگ‌هایی که در هند، زیاد از آن استفاده می‌شود، زرد متانیل یا رنگزای اسیدی زرد ۳۶ نام دارد که مطالعات حیوانی نشان داده زرد متانیل در مقادیر زیاد می‌تواند موجب سرطان و آسیب‌های نورولوژیکی شود. در مورد اثرات سمی زرد متانیل هنوز مطالعات انسانی انجام نشده اما در آمریکا و اروپا استفاده از آن غیرقانونی است.
برخی از پودرهای زردچوبه هم ممکن است دارای سرب باشند، فلز سنگینی که مخصوصاً برای سیستم عصبی بسیار مسموم کننده است.
