در طول روز ضربات غیرمحسوس و آرامی به ناخن‌ها وارد می‌شود ولی همین ضربات کوچک راه وارد شدن قارچ‌ها را به ناخن باز می‌کنند. به‌دلیل وجود نوعی پروتئین در سطح ناخن، قارچ‌ها منبع غذایی خوبی پیدا کرده و رشد می‌کنند. قارچ‌ها خیلی زود رنگ و ظاهر ناخن‌ها را تغییر می‌دهند. ناخن کدر خاکستری، بدرنگ و شکننده و خرد می‌شود. اگر بیماری‌های قارچی ناخن، درمان نشوند خیلی زود به ناخن‌های اطراف گسترش پیدا می‌کنند و حتی ممکن است به افراد دیگر هم منتقل شوند.
دارو باید از طریق ریشه وارد ناخن شود و بافت سطحی ناخن بافت مرده است؛ پس درمان باید به‌صورت خوراکی و طولانی‌مدت باشد. در این موارد پیشگیری آسان‌تر از درمان است. خشک و تمیز نگه‌داشتن ناخن و جلوگیری از آسیب مجدد به ناخن طول مدت درمان را کمتر و از انتقال قارچ به دیگران جلوگیری خواهد کرد. اگر ناخن‌های پا مبتلا شده باشند طول مدت درمان طولانی‌تر خواهد شد چون محیط پا به‌دلیل تعریق و رطوبت ناشی از محبوس بودن پا در کفش، محیط اید‌ه‌آل‌تری برای قارچ‌ها محسوب می‌شود.
در این بیماری بافت اطراف ناخن درگیر است. نام علمی این بیماری «پارونشیا»ست. پارونشیا با قرمزی و التهاب اطراف ناخن، درد و تورم همراه است. این حالت در خانم‌ها 3 برابر شایع‌تر از آقایان دیده می‌شود. البته گاهی پارونشیا با بیماری‌های پوستی مانند اگزاما و پسوریازیس همراه می‌شود. پارونشیا به دو شکل حاد و مزمن وجود دارد؛ پارونشیای حاد در اثر صدمات جزیی به ناخن مثل جویدن ناخن، کوتاه کردن خشن یا مانیکور ناخن ایجاد می‌شود. منطقه آسیب‌دیده ناخن گرم، متورم و دردناک است و گاهی هم چرک از آن خارج می‌شود. به‌دلیل وجود میکروب در بافت باید آنتی‌بیوتیک توسط پزشک تجویز شود. این عارضه بعد از چند روز برطرف خواهد شد.
نوع دیگری از پارونشیا مزمن است. طول مدت بیماری زیاد است و علت آن ضربه نیست بلکه در افرادی دیده می‌شود که بیشتر با مواد شوینده شیمیایی و آب سروکار دارند. این افراد معمولا خانم‌های خانه‌دار و افرادی هستند که در رستوران‌ها، ماهی‌فروشی، قنادی، نانوایی و... کار می‌کنند که مجبورند مدام دستهایشان را تمیز نگه دارند.
افراد مبتلا به دیابت و وسواسی که دائم با شستشو سروکار دارند نیز جزو این گروه‌‌اند. در این بیماران التهاب و قرمزی وجود دارد ولی برخلاف مبتلایان به پارونشیای حاد درد علامت غالب نیست. درمان این افراد طولانی است چون دست کشیدن از شغل و رعایت کردن توصیه‌های پزشک مبنی بر اینکه تماس با آب و شوینده باید به حداقل برسد برای اغلب آنها دشوار است. بیماری ممکن است ابتدا از یک ناخن شروع شود ولی اگر درمان مناسبی انجام نگیرد به ناخن‌های اطراف نیز سرایت خواهد کرد. ناخن به‌تدریج شکننده می‌شود و تغییر رنگ و شکل می‌دهد. در ادامه روند درمان بیماران به‌تدریج متوجه می‌شوند خشک و گرم نگه‌داشتن دست و استفاده از کرم‌های نرم کننده در طول روز موثر خواهد بود.
