نوروتیک با همان روان نژندی به اختلالات خفیف و طبیعی گفته می شود و فرد خودش از آن آگاه است و رنج می برد
ناراحتیِ خفیفِ روانی. روان نژندان معمولا ناخوشنود و مضطربند و از خودشان و دیگران راضی نیستند و مدام نسبت به وجود و اعمالِ خود، احساسِ گناه و حقارت میکنند. این اشخاص ممکن است بدانند که رفتارشان نابهنجار است، اما قادر به تغییر آن نیستند. با این وجود، شخصیتشان چندان به هم نریخته و از واقعیت فاصله نگرفته اند. آنها دچارِ توهم و هذیان نیستند اما در اکثرِ آنها، عاداتی مثلِ خشمِ سرکوب شده، وابستگی به دیگران، جلب توجه، احساسِ حقارت و گناه و اضطراب و ترس به چشم میخورد که خودِ این علائم سبب ناسازگاری فرد با جامعه است. افرادِ روان نژند غالبا عصبی، تحریک پذیر و کم تحمل هستند و گاهی اوقات خشونت های شدیدی از خود نشان میدهند
اتورنک روان نژند را انسانی می داند که وام ( زندگی ) را نمی پذیرد تا مجبور به پرداخت بدهی ( مرگ ) نشود.
لازم به ذکر است که روان نژندی با روان پریشی که نوعی نابسامانی روانی است فرق دارد فرد مبتلا به روان پریشی با دنیای واقعی ارتباط برقرار نمی کند و درک صحیحی از واقعیات ندارد مثل بیمارانی که دچار توهم و جنون هستند.
و همچنین بیماری اختلال شخصیت مرزی بیمارانی هستند کهبین این ۲ گروه قرار می گیرند. درواقع آمیزه ای از حالت های ذکر شده را (به طور موقتی نه همیشه) دارند.
(اطلاعات بیشتر : کتاب آسیب شناسی اجتماعی نوشته ی هدایت الله ستوده و یا کتاب آسیب شناسی روانیِ هالجین)
