اگر بتوان یک برنامه را به قسمت هایی تقسیم کرد که آن قسمت ها بتوانند بصورت مجزا برروی هسته های یک CPU و یا چندین کامپیوتر مجزا اجرا شوند، سرعت اجرای برنامه و سرعت پاسخگویی آن بالا می رود. برنامه نویسی به این سبک در برابر برنامه نویسی ترتیبی (sequential processing) قرار می گیرد.
برنامه نویسی موازی علاوه بر بالا بردن سرعت پاسخگویی سیستم باعث استفاده بهینه از منابع نیز می شود.
