قدرت جاذبه به دو عامل بستگی دارد.
نخست، به این بستگی دارد که هر جسمی حاوی چه مقدار "ماده" است. هر جسم یا شی که حاوی مقدار زیادی "ماده" باشد، مقدار جاذبه اش نیز بیشتر خواهد بود. مثلا، ماده کره زمین از ماده کره ماه بیشتر است و به همین علت، نیروی کشش یا جاذبه کره زمین هم از جاذبه کره ماه شدید تر می باشد.
دوم، نیرو یا قدرت جاذبه به "فاصله میان اجسام" بستگی دارد. این نیرو بین اجسامی که به همدیگر نزدیک هستند زیادتر است و میان اجسامی که از یکدیگر دور باشند، کمتر خواهد بود.
اگر یک انسان از کره زمین بلند شود و در آسمان بالا برود. در این حالت، کشش جاذبه زمین باز هم کمتر از آنچه که بوده است خواهد شد. هنگامی که انسان به فضا قدم می گذارد، در حقیقت از میدان جاذبه سیاره زمین خارج خواهد شد. در این حالت، هیچ کششی بر انسان وارد نمی شود و در اصطلاح علمی می گویند که انسان در حالت "بی وزنی" به سر می برد. به همین علت موشک ها و سفینه های فضایی، فضانوردان و اشیایی که بی وزن شده اند، در هوا شناور می شوند.
