در مغز انسان ها یک "مرکز خواب" وجود دارد. این مرکز، خواب انسان را تنظیم می کند. یعنی به خواب رفتن و از خواب بیدار شدن ما در سایه فعالیت این نقطه از مغزمان تنظیم می گردد.
مرکز خواب خود به وسیله خون هدایت می گردد. در نتیجه فعالیت روزانه، مواد مخصوصی وارد خون ما می شوند که یکی از آنها عنصر کلسیم است. با ورود کلسیم در خون، مرکز خواب انسان تحریک می شود. البته این مرکز قبلا بر اثر بعضی از مواد مخصوص دیگر، حساسیت لازم را پیدا کرده است که سپس در مقابل کلسیم از خودش واکنش نشان می دهد.
هنگامی که مرکز خواب فعال می گردد، دو کار انجام می دهد:
1-خواب مغز 2-خواب بدن
فعال شدن مرکز مغز، قسمتی از مغز ما را تعطیل می کند و ما دیگر اراده انجام دادن کاری را نمی کنیم. فعال شدن مرکز خواب، همچنین ریشه بعضی از اعصابی را که از مغز برآمده اند، از کار می اندازد. در این صورت، اعضای بدنمان نیز از فعالیت و کار کردن دست می کشند. معمولا این دو وضعیت همزمان با یکدیگر روی می دهند.
اما گاهی این دو وضعیت تحت شرایط خاصی از یکدیگر فاصله می گیرند. یعنی در حالی که مغز به خواب رفته، بدن هنوز بیدار می باشد. چنین وضعیتی برای کسی پیش می آید که دستگاه اعصاب وی به شکل طبیعی کار نمی کند. آنگاه مشاهده می کنیم که شخص مزبور از رختخواب بیرون می آید و در حالی که مغزش همچنان خواب است، شروع به راه رفتن می کند.
به طور کلی پدیده راه رفتن در خواب هنگامی اتفاق می افتد که بین وضعیت خواب مغز و وضعیت خواب بدن، یک فاصله زمانی قرار بگیرد و همزمانی این دو وضعیت از بین برود.
