بیشتر خودروهای جادهای و تولید انبوه فعلی از سیستم محور جلو استفاده میکنند؛ اما سیستم محور عقب همچنان گزینهی اول برای ساخت خودروهای لوکس و اسپرت است. طرح سنتی پیشرانه در جلو و دیفرانسیل در عقب، تعادل بهتری بین اکسلهای عقب و جلوی خودرو در اختیار قرار میدهد که به همین دلیل، کیفیت و دقت فرمانپذیری افزایش مییابد. علاوه بر تعادل و فرمانپذیری بهتر، خودروهای محور عقب قابلیت منحرف کردن محور عقب در پیچها یا «دریفت» را در اختیار راننده قرار میدهند.
اگر چه خودروهای محور عقب فرمانپذیری بهتری ارائه میدهند و در مقایسه با خودروهای محور جلو، قابلیت سواری راحتتری دارند؛ اما خودروهای محور عقب در شرایط آب و هوایی و جادههای بارانی، در مقایسه با سیستم محور جلو، خیلی راحتتر منحرف میشوند که البته به لطف وجود سیستمهای کنترلی شاسی در خودروهای مدرن و فناوریهای جدید در ساخت تایرها، احتمال انحراف این نوع خودروها در این شرایط، کمتر شده است.