فلج بل، شکلی از فلج موقتی صورت است که ناشی از مشکل عصب صورتی است. فلج بل شایع‌ترین علت فلج یک طرفه صورت است یعنی حدود 70 درصد موارد فلج یک طرفه صورت ناشی از فلج بل هستند. میزان بروز آن یک تا چهار مورد به ازای هر 100 هزار نفر است. بیشترین گروه سنی که به آن مبتلا می‌شوند، گروه سنی بین 15 تا 60 سال است، یعنی در خارج این محدوده سنی فلج بل کمتر شایع است. وجه تسمیه این بیماری، به خاطر نام جراح اسکاتلندی به نام چارلز بل است که نخستین پزشکی بود که این بیماری را توصیف کرد.
در این نوع فلج، بیمار نمی‌تواند عضلات صورت‌اش را کنترل کند. علایم بیماری ممکن است خفیف یا شدید باشند. ممکن است شخص تنها لرزش‌های خفیف عضلات صورت به صورت یک طرفه داشته باشد، یا اینکه ضعف اندکی داشته باشد یا کلا توانایی حرکت دادن عضلات صورت را از دست بدهد. ممکن است افتادگی پلک یا تغییر در حس چشایی یا درد خفیف در ناحیه گوش هم توسط بیماران گزارش شود.
عوامل خطر ابتلا به فلج پل، چیزهایی مانند دیابت و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی هستند. بسیاری تصور می‌کنند که التهابی که متعاقب ابتلا به عفونت تنفسی در عصب صورتی با عصب هفت رخ می‌دهد، سبب این بیماری است. بیماری می‌تواند خود بخود بهبود پیدا کند. کورتیکواستروئیدها درمان دارویی اصلی فلج بل هستند. داروهای ضدویروسی نقش اندکی در درمان بیماری دارند.گر افتادگی پلک وجود داشته باشد، باید با استفاده از قطره اشک مصنوعی چشم را از خشک شدن محافظت کرد. معمولا علایم بهبودی از بیماری ظرف ۱۴ روز، آغاز میشود و بهودی کامل شش ماهه رخ می‌دهد. البته تعداد اندکی از بیماران کاملا بهبود پیدا نمی‌کنند.
منبع
