یکی بحث سلیقه است. البته از جوونهای امروزی بسیاری هم هستند که علاقمند با اشعار و ادبیات و آوازهای سنتی هستند. اما اون چه که مسلمه اینه که در هر دورهای، آدمهای اون دوره به مسائل و محصولات روز و همدوره خودشون گرایش پیدا میکنند. و چون معمولا هر نسل از نسل پیشین خودش اصطلاحا مدرنتر میشه پس علایقش هم متناسب با اون تغییر میکنه.
ممکنه کمی هم عامل غرور و خودی نشون دادن و اعلام استقلال در برابر نسلهای پیشین باعث این گرایشها بشه.
ولی در کل جاذبه چیزهای نوین همیشه بیشتره. همونطور که وقتی رادیو ضبط اومد گرامافون کنار گذاشته شد و وقتی cd اومد نوار کاست کنار رفت و ...
هر زمانی مقتضیات خودشو داره و جذابیت پیشرفت اغوا کننده است هرچند باز هم آرامش در گذشته جستجو میشه، چون سرعت پیشرفت باعث استرسها و ناآرامی هم میشه.
یه دلیل دیگه هم هست و اون اینه که مثلا شاید بنظر میرسه در قالب اشعار قدیمی دیگه نمیشه حرفهای جدید رو زد و باید قالبهای نو جایگزین بشن. و یا اینکه حرفهای نسلهای گذشته در اشعار سنتی گفته شده و عصر امروز حرفهاش و خواستههاش و آرزوهاش متفاوت شده و یا شکلشون تغییر کرده، پس دیگه اون روشهای قدیمی پاسخگوی نیاز نسلهای تازه نیست بنابراین باید سبکهایی نو پدید بیاد.