باسلام
ماستیت به عنوان التهاب پستان تعریف می شود. هر چند که می تواند به طور خود به خود یا طی شیردهی ایجاد شود، این بحث محدود به ماستیت در زنان شیرده است که ماستیت در آنها به صورت بالینی به عنوان التهاب لوکالیزه و دردناک پستان تعریف شده که همراه با علایم شبیه آنفلوآنزا (مانند تب و ضعف) رخ می دهد.
ماستیت به ویژه به این دلیل مشکل ساز است که ممکن است منجر به قطع شیردهی که تغذیه مطلوب نوزاد را فراهم می سازد، شود. اهداف سلامت افراد در سال۲۰۱۰ برای شیردهی بیان می دارد که ۷۵ از مادران شیردهی را آغاز کنند و از این تعداد به ترتیب ۵۰ و ۲۵ آن را تا ۶ و ۱۲ ماهگی ادامه دهند.
برای طولانی تر کردن مدت شیردهی، پزشکان خانواده باید در کمک به مادران تبحر بیشتری پیدا کنند تا بر مشکلات شیردهی از جمله ماستیت غلبه نمایند. ماستیت در تقریبا ۱۰ از مادران آمریکایی که شیر می دهند روی می دهد و می تواند منجر به قطع شیردهی شود.
خطر ماستیت را می توان با تخلیه مکرر و کامل پستان و تکنیک مطلوب شیردهی کاهش داد. عفونت نوک پستان می تواند ماستیت ایجاد کند. تشخیص های افتراقی عفونت نوک پستان شامل تحریک مکانیکی ناشی از بد بسته شدن دهان یا اختلالات دهان نوزاد مانند شکاف کام یا عفونت های باکتریایی یا مخمری است. تشخیص ماستیت معمولا بالینی است و بیماران با تندرنس موضعی در یک پستان همراه با تب و ضعف مراجعه می کنند.
درمان
شامل تغییر تکنیک شیردهی اغلب همراه با کمک یک مشاور شیردهی است. هنگامی که آنتی بیوتیک لازم باشد، آنهایی که در برابر استافیلوکوک اورئوس موثر هستند (مانند دی کلوگزاسیلین و سفالکسین) ترجیح داده می شوند. به دلیل اینکه استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین شایع تر می شود، این احتمال وجود دارد که علتی شایع تر برای ماستیت باشد و آنتی بیوتیک هایی که در برابر این ارگانیسم موثر هستند، ممکن است ترجیح داده شوند. ادامه شیردهی باید در صورت وجود ماستیت تشویق شود و عموما خطری برای نوزاد به همراه ندارد.
آبسه پستان شایع ترین عارضه ماستیت است. این عارضه را می توان با درمان سریع ماستیت و ادامه شیردهی پیشگیری کرد. عوامل خطر ماستیت ـ شکاف لب یا کام ـ شقاق نوک پستان ـ مشکلات دربرگیری و تماس بانوزاد ـ استاز موضعی شیر ـ عدم شیردهی ـ سوراخ کردن نوک پستان ـ بالشتک های پلاستیکی پستان ـ سوءتغذیه مادر ـ ماستیت قبلی ـ اولین زایمان ـ فشار ناشی از سینه بند تنگ ـ کوتاه بودن فرنولوم در نوزاد ـ عفونت نوک پستان ـ استفاده از پمپ [شیردوش] دستی پستان ـ عفونت مخمری داروهای موضعی که اغلب موثرند شامل نیستاتین (میکوستاتین) برای نوزاد یا مادر یا میکونازول (میکاتین) یا کتوکونازول برای مادر هستند.
تشخیص تشخیص ماستیت عموما بالینی است. بیماران به طور معمول با حساسیت موضعی و یک طرفه پستان و اریتم مراجعه می کنند که با تب C ۵o/۳۸ ، ضعف، خستگی، درد بدن و سردرد همراه است. شکل ۲ نشان دهنده نمونه ای از تظاهر بالینی ماستیت است. کشت به ندرت برای تایید عفونت باکتریایی شیر استفاده می شود چرا که کشت مثبت می تواند ناشی از کلونیزاسیون طبیعی باکتری ها باشد و کشت منفی ماستیت را رد نمی کند. کشت هنگامی توصیه می شود که عفونت شدید، نامعمول یا اکتسابی از بیمارستان باشد یا به ۲روز درمان با آنتی بیوتیک مناسب پاسخ ندهد. کشت را همچنین می توان در مناطقی در نظر داشت که دارای شیوع بالای مقاومت باکتریایی هستند.
آنتی بیوتیک های خوراکی برای ماستیت
ـ آموکسی سیلین ـ کلاوولانات (آگمنتین)، ۸۷۵ میلی گرم دوبار در روز ـ سفالکسین، ۵۰۰ میلی گرم چهار بار در روز ـ سیپروفلوکساسین*۵۰۰ میلی گرم دو بار در روز ـ کلیندامایسین*،۳۰۰ میلی گرم چهار بار در روز ـ دی کلوگزاسیلین، ۵۰۰ میلی گرم چهار بار در روز ـ تری متوپریم سولفامتوکسازول*، ۱۶۰ میلی گرم /۸۰۰ میلی گرم دو بار در روز.
منبع
Spencer JP. Management of mastitis in Breastfeeding Women. American Familiy Physician September
