کودکان بسیار سریع یاد می گیرند. برای نوزادان، دنیا سیل اطلاعات است و مانند یک اسفنج آن را جذب می کنند. اتصالات بین نورون‌های مغز به نام «سیناپس» شکل می‌گیرد و از آنجایی که کودکان توانایی دریافت مقادیر زیادی اطلاعات را دارند، تعداد اتصالات در مغز کودک خردسال (به ویژه نوزادان و کودکان نوپا) به مراتب بیشتر از مغز بزرگسالان است. این به این دلیل است که برخلاف مغزهای بالغ که اطلاعات نامربوط را نادیده می‌گیرند، مغز در حال رشد همه چیز را جذب می‌کند و ارتباطات عصبی را تشکیل می‌دهد که عملاً بی‌فایده هستند. با رشد کودک، سیناپس های خاصی که بیشتر و بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، تقویت شده و کارآمدتر می شوند. این به دلیل پدیده ای به نام neuroplasticity است که توانایی مغز برای تغییر است. چیزی که به ویژه در سال های اولیه فعال است، اما هنوز در سنین بالا رخ می دهد. اتصالات عصبی که استفاده نمی شوند ضعیف می شوند و در نهایت ممکن است در فرآیندی به نام 'هرس سیناپسی' که با بزرگتر شدن کودکان اتفاق می افتد، به کلی کنار گذاشته شوند. اساساً، مغز یک سیستم 'استفاده از آن یا از دست دادن آن' است.
آریاکید
