فلز روی (زینک) در بدن بعنوان یک ریز مغذی نقش عمده ای در سیستم های آنزیمی بدن ایفا می کند. با آنکه املاح فلز روی در بسیاری از منابع غذایی یافت می شود ولی به دلیل آنکه جذب آن از دستگاه گوارش ناقص انجام می گیرد،لذا کمبود این فلز در بعضی از افراد دیده می شود.
به طور کلی از نظر فیزیولوژیک، روی برای رشد و تکامل، بلوغ جنسی و تولید مثل، تطابق دید در تاریکی، فعالیت بویایی و چشایی، ذخیره و رهاسازی انسولین و جهت دفاع ایمنی میزبان حیاتی است. کمبود روی می تواند منجر به تاخیر رشد، اختلال عملکرد ایمنی، افزایش بروز عفونت، هایپوگنادیسم، الیگواسپرمی، بی اشتهایی عصبی، اسهال، کاهش وزن ، تاخیر در بهبود زخم، نقایص لوله عصبی در جنین، افزایش خطر سقط، آلوپسی، لتارژی ذهنی و تغییرات پوستی شود.
در دوران بارداری نیاز بدن به این فلز بیشتر می شود. روی اثرات مفیدی بر رشد و نمو جنینی دارد.
همچنین در تبدیل بتا کاروتن به ویتامین A ، روی نقش داشته لذا میتواند در محافظت میزان دید افراد مسن موثر باشد.
اسهال های مزمن می تواند یکی از علائم کمبود روی باشد و خود اسهال نیز باعث کاهش روی در بدن می گردد. استفاده از مکمل روی می تواند باعث کاهش وقوع، شدت و دوره اسهال مزمن در کودکان شود.
