هر جوابی برای یک سوال کلی صحیحه. یادگیری سه تار از 1 ساعت تا تمام عمر ممکنه طول بکشه!!!
بهتره عواملی که در یادگیری سه تار نقش موثری دارند رو بررسی کنیم:
1. هدف. در چه حدی می خواهم سه تار (هرساز دیگری) یاد بگیرم؟
الف. صدا در آوردن ب. نواختن آهنگها و گوشه های معروف در حد مبتدی پ. نواختن اصولی در حد متوسط
ت. نواختن در حد متوسط با تکنیکهای معمول (با درک سطحی) ث. نواختن نسبتا خوب با تکنیکهای معمول و پیشرفته همراه با درک نسبتا خوب ج. نوازندگی حرفه و درک عمیق
2. پیشینه موسیقایی.
مسلم است که داشتن پیشینه شنیداری (شنیدن نغمه های ایرانی، ردیف موسیقی، موسیقی فولکلور و ...) می تونه کمک زیادی به سرعت یاد گیری و درک بیشتر اون بکنه.
همچنین داشتن گوش موسیقایی (آشنایی با صداها، درک فالش بودن یا نبودن یک صدا، درک خوش صدا یا بد صدا بودن، ...) بسیار یاری دهنده است.
چنانچه کسی قبلا ساز دیگری می نواخته حتما با اصول اولیه سازها آشنا است می می تواند کمک کننده و در برخی موارد بازدارنده باشه! برای مثال اگر کسی تار می نواخته، به سرعن می تواند شروع به نواختن سازهایی چون رباب، عود، سه تار و ... کند و در مدت کوتاهی برر تکنیک های آن ساز جدید مسلط شود. اما همین شخص در یاد گیری سازهایی مثل گیتار، کمانچه، ویولن و ... با مشکلات بیشتری باید دست و پنجه نرم کند؛ مشکلاتی از قبیل نحوه انگشت گذاری عمودی روی گیتار، تغییر شیوه ویبره دادن روی سیم از عمودی به افقی روی ساز های کمانچه و ویولن و ...
3. میزان استعداد ذاتی
آنچه که بنده به شخصه تجربه کرده و دیده ام که شخصی بوده که پس از سالها ممارست و استفاده از محضر اساتید به نام نتوانسته از حد ب (در بالا مشخص شده) عبور کند و شخص دیگری هم هست که در عرض چند ماه این حد را پشت سرگذاشته و پس از یک یا دو سال وارد مراحل متوسطه و پیشرفته شده.
4. تمرین و ممارست
رابطه مستقیم با پیشرفت (سرعت و کیفیت یادگیری) دارد، البته به شرط بند شماره 3
5. استاد مناسب
استاد مناسب لزوما به معنی بهترین استاد نیست! استادی که بتواند با تدریس و دادن تمرین های مناسب و به جا به پیشرفت نوازنده کمک کند. که بنا به نوع شخصیت و روحیات نوازنده و اساتید می تواند از 1 استاد از ابتدا تا انتها یا چندین استاد باشد. که در اکثر اوقات تجربه نگاه های افراد متفاوت بهتر است.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
با توجه به این موارد، زمان مشخصی برای سوال شما نمی شه ارایه کرد و این جواب از شخصی به شخص دیگر متفاوت است.
گاهی به اشتباه گفته می شود که مثلا تار یا فلان سخت ترین یا مثلا سنتور راحتترین ساز ایرانی است! این حرف فقط برای مراحل ابتدایی (الف) صحیحه و نوازنده شدن در سطح حرفه ای برای تمامی سازها دشواری خاص خود را دارد.
تنها چیزی که می شه گفت اینه که موسیقی دنیایی بی انتها است و زمان و مکان نمی شناسد.
ویرایش:
گفتن که همیشه 2 تا چیز کهنه اش بهتره: ساز و دوست
اما نه هر سازی. ساز مشقی دیگه کهنه و نو نداره. اگه ساز ساز خوبی باشه به مرور زمان با خشکتر شدن درصد رطوبت نسبی چوب و ... صدادهی ساز بهتر میشه. البته اگه ساز قدیمی آسیب جدی ندیده باشه.
خرید ساز حرفه ای تشخیص حرفه ای لازم داره و آدم های خاص خودش رو می خواد. اما خرید ساز مشقی (تمرینی) برای شروع حساسیت کمتری داره.
برای شروع نیازی به خرید ساز خوب نیست و اصولا نباید دنبال ساز خوب گشت که خودش برای خودش بحثی جداست.
بهتره بگیم که حداقل پارامترهای لازم برای ساز خوب چیه. البته پارامترهای کلی رو که الان به ذهنم می رسه رو فقط می نویسم چون اول و آخرش کسی که تجربه برخورد با ساز رو نداره نمی تونه اینها رو به راحتی تشخیص بده.
1. ظاهر ساز سالام باشه. بیخ دسته و کاسه ترک نداشته باشه. دسته تاب نداشته باشه و ...
2. برای کوک کردن و فالش نبودن لازمه که سیم از دسته کوک تا ته سیم گیر در یک راستا باشه و در مسیر سیم کج نشده باشه. مسیر: دسته کوک-شیطونک-خرک-سیم گیر.
3. تفاون فاحش روی نت های هم صدای سیم ها و اکتاوهای مختلف نباشه. فکر کنم بد نوشتم! منظورم اینه که مثلا نت دست باز دو سیم اول پس از کوک کردن با دیگر دو ها همخوانی داشته باشه.
4. همه جای ساز نسبتا خوب صدا بده.
کلا اگر ساز رو از دست بخرید معمولا بهتره تا از مغازه.
