چهار نوع اصلی دستکش پزشکی وجود دارد: لاتکس، نیتریل، پلی وینیل کلراید (که معمولاً به عنوان وینیل شناخته می شود) و پلی کلروپرن (که معمولاً به عنوان نئوپرن شناخته می شود، ما آن را دستکش PI می نامیم). دستکش‌های پزشکی می‌توانند با پوشش‌ها یا درمان‌هایی مانند پوشش پلیمری عرضه شوند، اما طبق دستورالعمل‌های FDA نمی‌توانند روی آن پودر داشته باشند.
دستکش لاتکس
متن جایگزینی برای این تصویر ارائه نشده است
دستکش های لاتکس از لاستیک طبیعی ساخته شده اند. شیره درخت لاستیک برداشت شده و با آمونیاک نگهداری می شود، سپس تصفیه و تغلیظ می شود تا از شر آب و ناخالصی ها خلاص شود. پس از مخلوط کردن آن با مواد شیمیایی فرآوری اضافی، لاتکس آماده استفاده برای دستکش است. این دستکش ها الاستیک ترین و انعطاف پذیرترین نوع و همچنین زیست تخریب پذیر هستند. آنها همچنین بالاترین سطح محافظت در برابر ویروس ها را ارائه می دهند. با این حال، آنها همچنین می توانند برای افراد خاصی آلرژی زا باشند و همچنین برای افرادی که در طول زمان دائماً در معرض لاتکس هستند، آلرژی ایجاد کنند.
دستکش های وینیل برای موقعیت های کم خطر بهترین هستند، زیرا محافظت زیادی در برابر میکروارگانیسم ها ایجاد نمی کنند. این دستکش‌ها ارزان‌ترین نوع دستکش‌ها هستند، اما به اندازه انواع دیگر مناسب نیستند. لاستیک موجود در این دستکش ها از پلی وینیل کلرید پلیمریزه شده (PVC) به دست می آید که نرم کننده ای برای انعطاف پذیری به آن داده می شود.
دستکش‌های نیتریل از لاستیک نیتریل بوتادین (NBR)، یک کوپلیمر تهیه می‌شوند. اکریلونیتریل و بوتادین در یک فرآیند کوپلیمریزاسیون برای ایجاد این ماده ترکیب می شوند. دستکش‌های نیتریل قوی‌تر هستند و بهتر از لاتکس می‌پوشند و در عین حال تناسب بهتر و مهارت بیشتری نسبت به دستکش وینیل دارند. آنها همچنین در برابر مواد شیمیایی و ویروس ها محافظت می کنند.
دستکش‌های نئوپرن از ترکیبی از کلر، کربن و هیدروژن ساخته شده‌اند که به صورت پلیمری با استفاده از گوگرد به هم متصل شده‌اند. این دستکش ها معمولاً مورد استفاده قرار نمی گیرند، اما خواص لاتکس و نیتریل را با هم ترکیب می کنند. آنها تناسب خوبی دارند و بادوام و عاری از آلرژن هستند و در عین حال از مواد شیمیایی و مایعات بدن محافظت می کنند.
