فرش چیست ؟
کلمه فرش ریشه عربی دارد و به عنوان زیر انداز یا کف پوش معنی می شود. هرچند بسیاری از افراد در جامعه بین الملل هر نوع زیر انداز پرزداری را فرش تجسم می کنند. اما در حقیقت هیچ کس به اندازه ما ایرانیان، فرش و انواع فرش را نمیشناسد. در گذشته تمامی انواع فرش به دست هنرمندان ایرن زمین بافته میشد. اما امروزه با دخالت ماشین، بافت انواع فرش و زیر اندازه چهره صنعتی و مدرن تری گرفته است.
بشر از ابتدای پیدایش خود به دنبال کشف و ساختار ملزوماتی بود که او را ایمن نگه دارد. یکی از نیازهای او محافظت در برابر سرما و گرمای زمینی بود که بر روی آن می نشست یا می خوابید. استفاده از پشم، مو و پوست حیوانات اولین یافته بشر برای این منظور است.
کم کم بشر آموخت که با فشردن الیاف پشم و موی حیوانات، می تواند نخ های ضخیمی تولید کند که با گره زدن آنها به یکدیگر، یک زیر انداز متفاوت تولید کند که او را از سختی سنگ و گرما و سرمای خاک زمین حفظ کند.
با تکمیل و پیشرفت آموزه های ابتدایی، ریسندگی و بافندگی شکل جدیدتری گرفت و در نتیجه بشر روش های نوینی را برای ادغام کردن نخ های تار و پود در هم و بافت آنها را آموخت. اولین فرش های دستباف شبیه به گلیم بود اما رفته رفته فرش دست بافت اصالتی جداگانه پیدا کرد.
برخی معتقند فرش همان قالی است. این در حالی است که در فرهنگ لغت به هر زیر اندازی کلمه فرش اتلاق می‌شود. فرش دستباف در اصل به مجموعه گلیم، گبه و ... گفته می‌شود که با دست بافته شده باشد.
قالی همان فرشی است که به عنوان فرش دستباف پرزدار می‌شناسیم. به فرشهای دستبافتی که از 6 متر بیشتر باشد، قالی و به ابعاد کوچکتر از آن قالیچه گفته می‌شود.
یک فرش دستباف ایرانی در سه قالب و طرح اصلی بافته می شود:
ترنج
خشتی
افشان
ترنج پر طرفدارترین طرح فرش در ایران و حتی جهان است. نقش ترنج از معماری دوره اشکانیان الهام گرفته شده است. اکثر فرشهای ایرانی با طرح ترنج (حاشیه‌‌های پهن در اطراف و طرح دایره یا بیضی در وسط) بافته می‌شود.
