پروانه ماده در مدت عمر خود صد تا هزار تخم می گذارد. این تخم ها را در جایی قرار می دهد که وقتی نوزاد هایش از تخم بیرون آمدند، گیاه مورد نیاز خود را در کنار خود پیدا کنند.
از اینجا به بعد سه مرحله رخ می دهد: 1- مرحله نوزاد 2- مرحله شفیره 3- مرحله پروانه
1- نوزاد بسیار پرخور است. به محض اینکه قدم به این جهان می گذارد، بی درنگ به خوردن مشغول می شود و مرتب رشد می کند و در ضمن، چند بار هم پوست می اندازد. پرخور بودن کرم نوزاد به این علت است که میخواهد تا قدرت دارد در بدن خود چربی و مواد غذایی ذخیره کند زیرا همین ذخیره است که تا پایان عمرش غذای او خواهد بود. علاوه بر این، ذخیره غذایی مورد بحث است که رفته رفته موجب می شود که بال ها، پاها، شاخک ها و سایر اعضای بدنش رشد نمایند.
2- در لحظه معینی، کرم نوزاد احساس می کند که باید تغییر شکل دهد. در آن هنگام، توده ای از تارهای ابریشمی می تند و خود را به آن آویزان می نماید و سرش را هم به طرف پایین سرازیر نگه می دارد. در این مرحله است که حشره مورد بحث را به نام "شفیره" یا "بادامه" اسم گذاری کرده اند. باز هم در همین مرحله است که حشره پوست دوران کرم بودنش را برای همیشه رها می کند. شفیره به وسیله مهره تیزی که در انتهای بدن دارد، خود را به توده ابریشمی ای که تنیده است آویزان می کند. سپس هفته ها و گاهی ماه ها در همین حالت همچنان به یک درخت آویزان می شود و در خواب به سر می برد.
3- به تدریج تغییر دیگری در اندام حشره به وجود می آید و سرانجام به آخرین مرحله تکامل خود می رسد و به صورت یک پروانه از درون بادامه یا شفیره قدم به جهان بیرون می گذارد. لیکن در این موقعیت، پروانه مزبور هنوز قادر نیست پرواز کند زیرا باید ساعت های متمادی بنشیند و منتظر بماند تا بال هایش خشک شوند و آنگاه محکم گردند و سپس از همدیگر باز شوند. بعدا به آرامی پر می گشاید و پس از اینکه قدرت پرواز خود را آزمایش کرد و خیالش راحت شد، در آسمان اوج می گیرد.
