پاور پی‌سی ریزپردازنده‌ای با معماری RISC است که در سال ۱۹۹۱ به بازار آمد. این پردازنده محصول مشترک شرکتهای اپل، آی بی ام و موتورولا است. پاور پی‌سی در ابتدا برای کامپیوترهای شخصی طراحی شده بود و از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶ −پیش از آن که اپل به پردازنده‌های اینتل روی آورد − در کامپیوترهای شخصی مکینتاش، محصول اپل استفاده می‌شد. اما پردازنده‌های پاور پی‌سی در سامانه‌های توکار هم کاربردهای فراوانی یافته‌اند.پردازنده تک هسته‌ای پاور پی‌سی شرکت IBM در هنگام کار کردن با سرعت محاسباتی ۱/۴ گیگاهرتز ، ۱۳ وات و در صورت کار کردن با سرعت محاسباتی ۱/۶ گیگاهرتز ، ۱۶ وات انرژی مصرف می‌کند. این درحالی است که کم‌مصرف‌ترین پردازنده‌های جدید شرکت اینتل، یعنی پردازنده‌های پنتیوم حدود ۲۷ وات انرژی مصرف می‌کنند.
از سوی دیگر، پردازنده دو هسته‌ای جدید شرکت IBM نیز این شرکت را با دو تولیدکننده اصلی پردازنده‌های رایانه‌های شخصی یعنی اینتل و ای ام دی وارد رقابت می‌کند.
IBM نخستین شرکتی بود که در سال ۲۰۰۱ اقدام به ارائه پردازنده‌های دو هسته‌ای ویژه استفاده در رایانه‌های مرکزی شبکه‌ها( (server کرد اما تا پیش از این در زمینه ارائه پردازنده‌های دوهسته‌ای قابل استفاده برای رایانه‌های شخصی از اینتل و ای ام دی عقب مانده بود.
پردازنده‌های دو هسته‌ای پاورپی‌سی جدید IBM دارای سرعت محاسباتی بین ۱/۴ تا ۲/۵ گیگاهرتز هستند.
از پردازنده PowerPC در ایکس باکس و تبلت و موبایل بهره می‌برند
