هزینه های سالانه سیگار کشیدن که به بیماری یا از کارافتادگی فرد منجر می شود 1.4 تریلیون دلار یا 1.8 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان است.
حدودا 40 درصد از این رقم به کشورهای در حال توسعه مربوط می شود که تقریبا سهمی در آن تولید ناخالص داخلی ندارند. همان طور که موفقیت در کشورهای ثروتمند نیز نشان می دهد، هیچ رمز مخفی برای جلوگیری از سیگارکشدن افراد وجود ندارد؛ کافی است ترکیبی از مالیات و آموزش سلامت عمومی را داشته باشید تا مانع سیگاری شدن افراد بشوید. این نشان می دهد سیاست عمومی در کشورهای فقیر، چقدر ضعیف است و به راحتی شکست می خورد. خبر خوب این است که براساس مطالعات اخیر، همین اقدامات ساده برای جلوگیری، کفایت می کند.
در کشورهای فقیر، مالیات بر سیگار معمولا زیر 50 درصد است. در برخی از کشورها حتی مالیات نزدیک به صفر است. این نرخ های مالیاتی هیچگاه نمی توانند مانع سیگاری شدن افراد شوند و هیچ گاه تعداد افراد سیگاری را کاهش نخواهند داد. شرکت های تنباکو که اغلب نیز به صورت انحصاری کار می کنند خیلی راحت می توانند هزینه های اضافی را قطع کرده و برندهای ارزان تری را تولید کنند تا در نهایت با لاکچری ها هم رقابت کرده و به سود مورد نظر خود دست پیدا کنند. پس این مالیات کم هم نمی تواند اثربخش باشد.
بسیاری از کشورها مانند فیلیپین، برزیل و ترکیه مسیر را روشن کرده اند. مثلا فیلیپینی ها مالیات بر انواع سیگارها را افزایش داده اند. درواقع آن ها باعث شدند قیمت ارزان ترین سیگارها نیز 50 درصد افزایش پیدا کند. این در حالی است که بریتانیا برای به دست آوردن همین نتیجه، بیش از یک دهه وقت گذاشت. در همین فاصله، برخی از کشورها نیز برای شناسایی و کاهش قاچاق تلاش هایی کرده اند. بازارهای سیاه از آن چه تصور می شد نیز کوچک تر هستند.
در سال های اخیر، کشورهایی نظیر برزیل، ترکیه و آفریقای جنوبی، نمونه های موفقی بوده اند که توانسته اند با افزایش قیمت سیگار، کاهش چشمگیری در مصرف دخانیات ایجاد کنند. یک سیاست دیگر، وضع مالیات بر سیگار است که می تواند به طرز چشمگیری به کاهش مصرف سیگار منجر شود.
