در بيشتر ماشين آلات صنعتي ، سيستمهاي تاخيري و شمارنده ها نيز استفده مي گرديد و با اضافه شدن تعدادي Timer و شمارنده به تابلوهاي کنترل , حجم و زمان مونتاژ آن افزايش مي يافت .
اشکال فوق با در نظر گرفتن استهلاک و هزينه بالاي خود و همچنين عدم امکان تغيير در عملکرد سيستم ، باعث گرديد تا از دهه 80 ميلادي به بعد اکثر تابلوهاي فرمان با سيستمهاي کنترلي قابل برنامه ريزي جديد يعني PLC جايگزين گردند .در حال حاضر PLC يکي از اجزاي اصلي و مهم در پروژه هاي اتوماسيون مي باشد که توسط کمپانيهاي متعدد و در تنوع زياد توليد و عرضه ميگردد .
به طور خلاصه سيستمهاي نوين اتوماسيون و ابزار دقيق مبتني بر PLC در مقايسه با کنترل کننده هاي رله اي و کنتاکتوري قديمي داراي امتيازات زير است :
۱- هزينه نصب و راه اندازي آنها پايين مي باشد.
۲- براي نصب و راه اندازي آنها زمان کمتري لازم است .
۳- اندازه فيزيکي کمي دارند.
۴- تعمير و نگه داري آنها بسيار ساده مي باشد.
۵- به سادگي قابليت گسترش دارند .
۶- قابليت انجام عمليات پيچيده را دارند.
۷- ضريب اطمينان بالايي در اجراي فرايندهاي کنترلي دارند .
۸- ساختار مدولار دارند که تعويض بخشهاي مختلف آن را ساده ميکند.
۹- اتصالات ورودي ، خروجي و سطوح سيگنال استاندارد دارند.
۱۰- زبان برنامه نويسي آنها ساده و سطح بالاست.
۱۱- در مقابل نويز و اختلالات محيطي حفاظت شده اند.
۱۲- تغيير برنامه در هنگام کار آسان است.
۱۳- امکان ايجاد شبکه بين چندين PLC به سادگي ميسر است.
۱۴- امکان کنترل از راه دور (به عنوان مثال از طريق خط تلفن يا ساير شبکه هاي ارتباطي ) قابل حصول است.
۱۵- امکان اتصال بسياري از تجهيزات جانبي استاندارد از قبيل چاپگر ، بارکد خوان و ... به PLC ها وجود دارد.
