در سی سالگی یا اوایل چهل سالگی به سر می برید:
10 درصد از بیماران، بیماری هانتینگتون را قبل از سن 18 سالگی بروز می دهند. این مورد نادر است و به عنوان " هانتینگتون نوجوانان" شناخته می شود. 10 درصد از افراد در اواخر عمر دچار این بیماری می شوند که این به اندازه ی جهش بستگی دارد. هر چه جهش بزرگ تر باشد، زودتر خود را نشان می دهد.
اما بسیاری از بیماران، اولین علائم خود را در اواسط 30 سالگی و یا اوایل 40 سالگی مشاهده می کنند. بنابراین می توان گفت که این بیماری در اوج زندگی حرفه ای و یا خانوادگی فرد، خود را نشان می دهد و بدیهی است که تاثیرات زیادی بر آنها می گذارد.
سابقه ی خانوادگی ابتلا به هانتینگتون و یا یک بیماری مربوطه دیگر را دارید
هانتینگتون تقریبا همیشه یک بیماری ارثی است. اگر پدر و مادر یا پدربزرگ و مادر بزرگ شما این بیماری را داشته باشند، شما نیز در معرض خطر خواهید بود. آزمایش ژنتیک می تواند به شما بگوید که آیا ژن جهش یافته این بیماری را حمل می کنید یا خیر.
قدیم ها، نشانه هایHD اغلب به اعتیاد به الکل ربط داده می شد و یا آن را نوعی دیوانگی می دانستند.
درمان:
روش های درمانی برای علائم جسمی و روحی وجود دارد که شامل داروها و فیزیوتراپی است. برای 5 سال اول پس از تشخیص، بیمار ممکن است هیچ درمانی نیاز نداشته باشد. اما در 5 سال دوم، درمان معمولا لازم است. عملکرد جسمی، روانی و شناختی بیمار به تدریج خراب می شود تا زمان مرگ فرا برسد.
جمعیت بیماران مبتلا به هانتینگتون کوچک است، اما ماهیت این بیماری شبیه آلزایمر است. دستیابی به درمان موفق یکی از این دو بیماری ممکن است به کشف راه حل های بهتر برای دیگری منجر شود. دلایلی برای امیدواری وجود دارد. بودن در جمع افرادی که آن ها هم به این بیماری دچار هستند، می تواند مفید باشد.
