آنتی بیوتیک، خط اول درمان
درمان آپاندیسیت معمولا با آنتی بیوتیک و افزودن مایعات به رگ ها آغاز می گردد. با ساتفاده از مایعات و آنتی بیوتیک ها می توان به طور کامل آپاندیسیت های ملایم یا خفیف را درمان کرد. جراحی مرسوم ترین گام بعدی برای درمان آپاندیسیت است. به این پروسه درمانی آپاندکتومی می گویند. برداشتن آپاندیس خطر ترکیدن آن را کاهش می دهد. درمان زودهنگام آپاندیسیت نیز از اهمیت ویژه ای در کاهش خطر عوارضی دارد که منجر به مرگ می شود. در ادامه به دو جراحی مرتبط با آپاندکتومی اشاره می کنیم:
جراحی لاپاروسکوپی (Laparoscopic Surgery): جراحان چندین شکاف کوچک در شکم ایجاد می کنند و با استفاده از ابزار خاصی آپاندیس را از بدن خارج می کنند. جراحی لاپاروسکوپی می تواند باعث عوارض معدودی همچون عفونت های بیمارستانی شود.
زمان بهبودی پس از جراحی معمولا کوتاه تر است. پزشک ها به بیماران خود توصیه می کنند که برای 3 تا 5 روز اول پس از جراحی تمرین های فیزیکی خود را محدود کنند.
جراحی لاپاروتومی (Laparotomi Surgery): پزشک با ایجاد یک برش در بخش تحتانی سمت راست شکم آپاندیس را از بدن جدا می کند. برای یک آپاندیس ترکیده به جراحی لاپاروتومی نیاز است.
این جراحی به جراح اجازه می دهد تا به منظور جلوگیری از عفونت شکم را تمیز کند. پزشک به بیماران خود توصیه می کند که برای 10 تا 14 روز اول پس از جراحی تمرین های فیزیکی خود را محدود کند.
