برنامه تحت وب توسعه داده شده با Play Framework تولید می شوند در دو حالت اجرا می شوند:
1- development mode با دستور activator run: در این حالت فقط سرور وب (Netty) بالا می آید و در حالت auto-reload منتظر اولین درخواست می ماند و پس از رسیدن هر درخواست چک می شود که آیا resource خاصی تغییر کرده است و نیازی به کامپایل مجدد و یا حتی restart برنامه هست یا خیر. در این حالت play سریعتر بالا می آید ولی زمان پاسخگویی به درخواست ها کندتر است.
2- production mode با دستور activator start: در این حالت قبل از بالا آمدن سرور وب (Netty)، تمام resource های لازم کامپایل می شوند و همچنین حالت auto-reload نیز غیر فعال است. در این حالت play کندتر بالا می آید ولی زمان پاسخگویی به درخواست ها سریعتر است.
بنظر من دلیل سریعتر بودن Play Framework، سبک وزن بودن سرور وب آن است. بر خلاف servlet container ها و یا application server ها در Java EE، در Play Framework از استاندارد های Java EE که در قالب JCR وجود دارد تبعیت نمی شود و همین دلیل باعث شده است زمان شروع به کار play سریعتر باشد و فقط کامپوننت های لازم در play تعبیه شده باشد. از طرف دیگر نسخه های جدید play لزوما backward compatible نیستند و بهمین دلیل برای سازگاری با گذشته نیازی نیست ماژول های lagacy همراه نسخه های جدید باشد.
