سووشون در ادبیات فارسی بعد از مرگ سیاوش اضافه شد و به معنی سوگ سیاوش است.
مدلی از عزاداری هستش که سالانه برای سیاوش در بعضی روستاها همچنان انجام می شود.
زری از یوسف می پرسد: "تو می دانی سووشون چیست؟"
یوسف می گوید: "یک نوع عزاداری است. همهء اهل ده بالا امشب می روند."
...یعنی سوک سیاوش. اهل ده بالا هر سال بعد از درو می روند و وقت خرمن کوبی بر می گردند."
« سووشون » همان « سیاوشان » در گويش محلی است . سووشون در واقع نوعی تعزیه است و از بسیاری جهات به مراسم تعزیه امام حسین (ع) شباهت دارد: پی کردن اسب ، سواری که از راه می رسد ، جلّادي كه لباس غضب به تن كرده ، تنها بودن در برابر دشمنان ظالم ، بریدن سر، مظلومیت و . . . تداعی كننده ي همان مراسم تعزیه امام حسین است . با این تفاوت که در سووشون عزای سیاوش بر پا می شود و در تعزیه ، عزای امام حسین (ع) .
