مشاغل سخت و زیان‌آور به کارهایی گفته می‌شود که در آنها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار استاندارد نبوده و در اثر کار کردن فرد بیمه شده، تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیت‌های طبیعی جسمی یا روحی در او ایجاد می‌گردد که نتیجه آن می‌تواند بیماری و یا عوارض جسمی و روحی باشد.
مشاغل سخت و زیان‌آور به دو دسته تقسیم می‌شوند:
(الف) مشاغلی که سختی و زیان‌آور بودن در ذات آنها نیست. به عبارت دیگر مشاغلی که صفت سخت و زیان‌آوری با ماهیت آن شغل وابستگی دارد اما اگر کارفرما تمهیدات بهداشتی، ایمنی و تدابیر فنی مناسب را فراهم نماید، می‌توان سختی و زیان‌آوری آنها را حذف کرد مثل تراشکاری، جوشکاری و...
(ب) مشاغلی که به صورت ذاتی سخت و زیان‌آورند و با به کارگیری تمهیدات بهداشتی، ایمنی و تدابیر فنی از سوی کارفرما، صفت سخت و زیان‌آوری کاهش یافته اما همچنان سخت و زیان‌آوری آنها حفظ می‌شود مثل غواصی، کار در معادن و.... در خصوص این مشاغل کار و یا تماس مستمر مورد نظر است، در نتیجه مشاغل مدیریتی، سرپرستی، پشتیبانی، خدماتی، اداری، کارشناسی، نظارتی و نظایر آنها که به صورت مستمر در محیط آن شغل قرار ندارند، در این دسته قرار نمی‌گیرند و جزء مشاغل سخت نخواهند بود. بجز کارهایی که در معرض پرتوهای یونساز و مواد رادیواکتیو هستند و به تشخیص سازمان انرژی اتمی باید از قانون حفاظت در برابر اشعه تبعیت نمایند.
مشاهده کامل مطلب...
